Hoofdstuk 1 De Introductie

Deeltje 5

Nadat ze afscheid had genomen van haar vriendin Estelle, liep Inez nog even door het centrum van haar stad. Even winkels kijken en zien of er nog iets leuks te koop was. In geen van de winkels had ze succes voor zichzelf, maar op de kinderafdeling van een groot warenhuis vond ze precies wat ze zocht. Nou ja, eigenlijk zocht ze niets, maar dit kon ze gewoon niet voorbij laten gaan. Een fantastisch leuk setje voor een kleine meid van 4 jaar. Precies haar maatje en perfect geschikt voor de laatste dagen van de winter. Ze kocht het setje kinderkleding en kon toch ook de verleiding niet weerstaan om in de rij bij de kassa, het doosje van een afgeprijsde liefdes film te bekijken. De film heette Dogfight en ging over een stelletje gasten die op het punt stonden naar Vietnam te gaan. De avond voor hun reis, hadden ze een weddenschap afgesloten. Degene die het meest lelijke meisje meenam om te dansen, zou geld winnen. Eén van die gasten vond een anders-dan-anders meisje in een lunchroom en nam haar mee maar onderweg kreeg hij al door dat ze toch wel uit een interessant stuk hout was gesneden. ‘Die neem ik mee’ dacht Inez en bedacht zich dat als de film tegenviel, ze maar 6 euro kwijt zou zijn. De caissière pakte het leuke kindersetje in, vroeg of ze nog airmiles had, pakte de airmiles kaart aan, rekende af en gaf de tas met de kinderkleding en de film aan Inez.

Het duurde niet lang voordat Inez thuis was. Ze pakte de kinderkleding uit en hing deze aan de deur van de kast in de kinderkamer. Als haar dochtertje vanavond thuis kwam, zou ze blij verrast zijn. Inez kon niet wachten tot het zover was. De uitdrukking in het kleine kindergezichtje, de verrukking over iets nieuws, was Inez nog altijd goud waard. Snel stofzuigde ze nog even de woonkamer en de keuken en zette de wasmachine aan. Nog een half uurtje en dan zou Naomi thuis komen. Een half uurtje de tijd nog om nog even te computeren en snel liep ze naar de computerkamer annex washok. Het ding draaide de verplichte riedel aan opstartprocedures en binnen 3 minuten was ze online. Ze ging snel naar Facebook maar nee, geen berichtje terug van die leuke gast. ‘Toch wel weer jammer’ dacht ze ‘hij zou mijn berichtje terug nou toch wel gelezen hebben?’ Verder zag ze wat berichtjes van vrienden, een vriendschapsverzoek van iemand die meende vroeger bij haar in de klas te hebben gezeten en wat persoonlijke berichten, die op dat moment haar aandacht niet vereisten. Net toen ze naar haar favoriete horoscoop pagina wilde gaan, ging de telefoon.

Ze pakte de telefoon en nam op  ‘Met Inez’ sprak ze gedachteloos.  ‘Met Jochem’ klonk het kortaf terug.

Jochem dus. Ze slaakte een onhoorbare zucht. ‘Daar gaat het gesodemieter beginnen’ dacht ze bij zichzelf en ze antwoordde ‘Hey Jochem, heb je mijn sms’je ontvangen?’ S

tomme vraag Inez….ja natuurlijk heeft hij je sms’je ontvangen, anders zou hij je niet bellen….hij belt nooit op zondag. Want dat is weekend en in het weekend moet hij altijd iets leuks doen met Susan en de kinderen.

‘Ja natuurlijk heb ik je sms’je ontvangen!’ beet hij haar toe ‘Dat kwam ook weer lekker goed uit op een zaterdagmiddag. Je weet toch dat ik dan met de kinderen bezig ben? En dat Susan dan zowat iedere seconde in mijn nek staat te hijgen? Potverdorie man, je snapt toch wel dat je dat soort dingen gewoon niet moet doen?’ Inez liet de tirade gelaten over zich heen komen. Ze slikte wat speeksel door en hoopte dat daarmee haar keel minder droog zou worden. ‘En wat heeft dit smsje nou weer te betekenen?’ vervolgde hij iets minder krachtig maar toch nog wel duidelijk geïrriteerd. ‘Wij hebben het toch leuk samen? We delen toch dingen samen? Potverdorie….ik heb je vrijdag nog geneukt….jij vond het toch ook…..? Ik begrijp je niet….’ Zijn stem veranderde iets van toon. ‘Hallo Inez? Inez?.....Inez! Ben je er nog?’ Hij legde bij de laatste keer Inez, de klemtoon op de I en meestal betekende het dat hij zwaar geïrriteerd was. Alsof je een hond commandeert terug te komen. Normaal gesproken trok ze zich dat erg aan, maar op een of andere manier, leek het er nu niet meer toe te doen. Een vaag,  blij gevoel welde op in haar diepste binnenste. Het maakte dat ze helemaal geen woord kon uitbrengen. Haar keel voelde gortdroog aan en snel nam ze nog een slokje wijn. Dat gaf haar de kracht om haar mond open te doen.

‘Euh……Jochem….jaja... ik ben er nog. Ik..euh….ik snap dat je boos bent maar….’  begon ze. ‘Je snapt dat ik boos ben?’ viel hij haar in de rede. ‘Je snapt het?  Nou, dat is me ook wat zeg....ze snapt het! Jezus Ien, ik ben compleet over de rooie hierzo. Ik snap echt niet waar dit ineens vandaan komt. Wat heb ik nou verkeerd gedaan?  Zo lig je met me in bed en zeg je dat je van me houdt, en de andere dag, op zaterdag nota bene terwijl je weet dat ik bij
Susan ben, stuur je me zo’n kut sms’je dat je het voor gezien houdt. Wie denk jij nou helemaal te zijn joh?’ Zijn stem sloeg over ‘Potverdomme Inez…..dat kun je me niet maken... trut!’  Met deze uitbarsting werd de verbinding verbroken. Inez keek nog eens even naar de telefoon. Ze geloofde het niet dat hij zo snel het bijltje erbij neergooide. 'Hij zal vast nog wel een keertje bellen' zuchtte ze.

Ze keek op de klok. Nog 10 minuten en dan was die kleine meid weer thuis. ‘Snel nog maar even een glaasje wijn pakken’ dacht ze.

Terwijl ze naar de keuken liep, ging alweer de telefoon. ‘Tjees, niet nu al dat gezeik!’ en ze negeerde de ringtoon van haar mobiel. Snel stak ze een sigaretje op en deed de afzuigkap aan. De telefoon zweeg. ‘Gelukkig’ dacht ze. ‘Ik heb er nu even geen zin in. Blijf maar lekker bij die Susan en die kutkinderen van je en vind maar gauw iemand anders om te grijpen, dan ben ik tenminste van je af.’  Ze nam een laatste hijs van haar sigaret en doofde de peuk onder de kraan waarna het stompje in de vuilnisbak op het balkon verdween. 

Ding dong! Daar ging de bel die de komst van Naomi aankondigde. Snel liep ze naar de deur om open te doen. Vanachter de voordeur hoorde ze al de stemmen van haar dochter en van haar vader. Een glimlach verscheen op haar gezicht, ze vergat het vervelende gesprek van zonet. Een stel ijsblauwe kijkers, op ongeveer één meter hoogte, straalden haar tegemoet en onmiddellijk ging Inez door de knieën om haar dochter in haar armen te sluiten. ‘Hey Noom! Dag lekker ding van mama….heb je me gemist?’ Naomi zei  ‘Mama, ik heb met opa de eendjes water gegeven vanmorgen in het park en…’ Opa lachte en onderbrak haar ‘Nee Naomi, we hebben de eendjes in het water BROOD gegeven.’  Inez trok het kleine kinderlijfje stevig tegen zich aan. Hoe ze het deed, wist ze niet, maar Naomi rook altijd zo lekker. Het voelde altijd fijn om haar kind te knuffelen, het was het enige zekere in haar hele leven op dit moment. Lachend stond ze weer op en ging op haar tenen staan om haar vader een kus op de wang te geven. ‘Hai pap, hoe is het ermee? Kom je nog even binnen? Wil je koffie?’ en Inez gebaarde uitnodigend met haar hand binnen te komen. ‘Nee meid, je moeder zit thuis op me te wachten. Hier heb je Noom d’r spullen, haar beer zit in de tas.’ Hij overhandigde haar een tas met daarop de beeltenis van Rapunzel, de huidige idool van Naomi.

‘Ze is een hartstikke lieve meid geweest dit weekend. Ze heeft goed gegeten en zo. Kan ook niet anders met oma’s kookkunst haha’ en hij wreef over zijn dikke pens. Inez keek haar vader vertederd aan. Negenenzestig was hij maar door de ondeugende twinkeling in zijn ogen en zijn jeugdige manier van doen, kon hij makkelijk door gaan voor half vijfenvijftig, begin zestig.

Naomi had het tafereeltje aandachtig staan bekijken maar nu ging het haar toch iets te lang duren. ‘Nou dag oop, ga je nou naar oma?’ Inez moest een beetje lachen om deze opmerking. ‘Jazeker’ zei opa ‘maar alleen als ik nog een kusje van je krijg.’ Met deze woorden, zakte hij op zijn beurt door zijn knieën en vouwde uitnodigend zijn armen open voor zijn kleinkind. ‘Dag schat’ zei hij ‘zul je lief zijn voor mama? Als je lief bent, gaan we overmorgen weer de eendjes voeren.’ Naomi knikte en gaf haar opa een vlinderkusje. Hierna rende ze langs Inez heen de gang in naar de woonkamer.  Inez draaide zich lachend  naar haar vader. ‘Bedankt pap voor de oppas. Doe ma de groeten van me en zeg haar dat ik haar morgen nog even bel. Ik heb nog van die koffiepunten voor haar. ‘ Haar vader antwoordde ‘Jazeker, zal ik doen. Doe jij je deur goed op slot? Ik heb hier om de hoek een paar van die ongure gasten gezien en ik vind het niet fijn dat jij hier alleen zit met die kleine meid.’ Inez wuifde hem lachend weg. ‘Jaja’  stelde ze hem gerust ‘zal ik doen. Bel jij even als je thuis bent?’  Haar vader grinnikte, draaide zich om en liep weg.

Inez deed toch de voordeur op het nachtslot en liep naar de kamer waar de kleine meid naar toe was gegaan.

‘Noom, ik heb iet leu….’ begon ze toen ze voet in de kamer zette. Ze staakte haar loopje en keek vertederd naar het kleine hoopje mens op de bank, in diepe slaap en met haar duim in haar mond. ‘Wat heb ik toch een knap kind’ dacht ze en ze tilde het slapende kinderlijfje naar de kinderkamer. Met moederlijke routine ontkleedde ze het kind, voorzag haar van een frisse Dora nachtjapon en legde haar in bed onder de warme deken en dekte haar toe.

Hopelijk had Noom nog geplast voordat ze bij opa en oma wegging. Nou ja, ze was inmiddels vier en wist waar de wc was, mocht het nodig zijn. Anders kon ze altijd nog om haar mama roepen.

Ze deed net de deur van de kinderslaapkamer zachtjes dicht toen opnieuw de telefoon ging. ‘Godsamme!’ vloekte ze en ze liep kordaat naar de computerkamer waar de telefoon lag. Geen nummer herkenning deze keer in de display maar ze wist zeker wie het was. Ze zuchtte een keer diep. Jochem kennende, zou het een lange strijd worden. Hij kreeg altijd zijn zin en als hij het niet kreeg, bleef hij net zo lang zeuren tot hij het wel voor mekaar had. Ze had het al eerder met hem meegemaakt. ‘Oké meid’ bedacht ze zich ‘geef die gast van katoen, je kunt het!’ en met meer kracht in haar stem dan ze eigenlijk bedoelde zei ze ‘Met Inez, luister Jochem……Ik’

Iets aan de andere kant van de lijn deed haar abrupt afstoppen. Ze hoorde een soort gekraak. Nee, het was meer een soort van gehijg. 'Hallo, met wie spreek ik?  Jochem, hou op met die stomme spelletjes, ik ben hier niet van gediend. Het is over en dat moet je maar accepteren en.....'

‘Jij bent een slet en ik ga je pakken’ siste een zachte stem. De verbinding werd verbroken. Voor de tweede keer die dag bleef Inez achter met een open mond.