Hoofdstuk 1 De Introductie

Deeltje 6

Ongeloof. Verbijstering. Dat was wat Inez voelde toen ze de telefoon neerlegde op de keukentafel.

Had ze dat nou goed gehoord? ‘Ach joh, zal wel verkeerd verbonden zijn geweest’ sprak ze zichzelf bemoedigend toe. Ze liep naar de koelkast en haalde er een koude fles witte wijn uit. Ze pakte een wijnglas uit het rekje en deed er wat ijsblokjes in. Toen ze de wijn op de ijsblokjes goot, probeerde ze zich te herinneren hoe de stem geklonken had en wat er ook al weer precies was gezegd. Iemand zou haar pakken? En ze was ook nog een slet?

‘Nou’ dacht ze ‘dat zou dan niet de eerste keer zijn dat iemand dat tegen me zegt.’ Een huivering gleed langs haar ruggengraat en ze dacht onwillekeurig terug aan haar ex- man, de vader van haar dochtertje.

Ooit was ze helemaal compleet verliefd geweest op deze man. Ooit had ze innig veel van hem gehouden. Hij kwam op een moeilijk moment in haar leven en hij toonde volledige en absolute interesse in haar. Dat was een heel fijn gevoel geweest en het maakte dat ze hem nooit meer wilde laten gaan. Fantastisch vond ze het, toen hij haar zijn liefde verklaarde. Ze herinnerde zich nog hoe ze zich had gevoeld toen hij haar vroeg met hem te gaan samenwonen, als proef, gewoon om te kijken hoe het ging als ze eenmaal getrouwd waren. Het was een hele vage herinnering en het kostte haar moeite om ook echt dat moment in haar geheugen terug te halen.

De Tijdlijn sprong in haar gedachten. In hoeverre had ze de herinneringen aan haar ex inmiddels naar eigen voorkeur ingekleurd? Hij was nu niet meer dan een schim uit haar verleden, heel veel dingen was ze allang vergeten en kwamen alleen in haar gedachten bovendrijven omdat iets of iemand toevallig iets deed of zei, waardoor ze ineens aan een voorval of iets dergelijks moest denken. De gedachte aan Jeroen waren té pijnlijk. Iets in haar systeem ging over tot blokkade als ze de naam Jeroen alleen al hoorde.

Vreemd dat een raar telefoontje haar aan hem deed denken.

Hoe lang zat hij nou al vast? Hij kon haar niet eens bellen. Hij wist niet waar ze woonde laat staan wat haar telefoonnummer was. Ze stond nergens vermeld. Toch was ze ergens verontrust. ‘Doe jij eens even lekker normaal muts!’ vermande ze zichzelf en ze liep naar de computerkamer.

Eenmaal ingelogd en wel, opende ze haar Facebook. En ja hoor, daar was ie dan eindelijk! Het verwachtte mailtje van die extreem mooie man, Jasper.

Jasper. Zijn naam zong door haar gedachten en al snel was ze het vreemde telefoontje vergeten. Ze keek naar het mailtje, nam een flinke slok van de koude witte wijn. ‘Zo! Die is even koud zeg!’ schoot het door haar heen toen ze de ijskoude vloeistof in haar mond liet rondgaan. Het was wijn met bubbeltjes en ze kon het niet laten om haar neus op te trekken. Dit hele gedoe maakte dat ze het koud kreeg en of ze nou wilde of niet, ze moest even rillen.

Verrassend genoeg zorgde de ijskoude wijn al heel snel voor een warm gevoel in haar lijf. Nog even leunde ze achterover en stak een sigaret op. In huis werd niet gerookt, behalve in haar computerkamer. Dat was haar domein, van niemand anders. En aangezien ze beroepsmatig veel achter de computer doorbracht, was dit de enige plek waar ze zichzelf toestond alles te doen wat God verboden had. Ook roken dus.

Okee, de mail van Jasper. Ze genoot intens van het gevoel dat een extreem mooie man de moeite had genomen om haar, Inez de Ruiter, een spannend emailtje te sturen. Natuurlijk wist ze niet of dat mailtje daadwerkelijk ook echt spannend was, het ging uiteindelijk om het teruggeven van een bonuskaart. Maar toch, hij kon het geval ook gewoon achterlaten bij de Appie en verder niets doen. Kennelijk wilde hij toch ook iets van haar. En het was verdomd spannend om op dit moment nog niet te weten wat dat iets was.

In plaats van het mailtje lezen, besloot Inez nog een glaasje wijn te halen. Onderweg naar de keuken, glipte ze nog even de kinderslaapkamer in om te kijken of alles goed was. Naomi was in diepe rust en sliep met haar duim in de mond. Zo te zien vertelde Klaas Vaak haar allerlei leuke verhaaltjes daar in dat Dromenland, want ondanks die duim in haar mond, meende Inez toch een vaag glimlachje te zien. Vertederd sloot ze de deur en ging op weg om die wijn te scoren.

Niet veel later opende ze het mailberichtje van Jasper. Wat ze daar las, maakte dat haar hart een sprongetje in de lucht maakte. Hij schreef:

‘Hey Inez! Wat leuk dat ik al zo snel van je terughoorde. En natuurlijk fijn dat je me als vriend hebt toegevoegd. Ik kon het inderdaad niet laten en heb je foto’s eens even goed bekeken. Niks mis mee, zou ik zo zeggen. Ik vind je een ontzettende leuke meid om te zien trouwens. En ben ik even blij dat ik die bonuskaart van je in handen heb gekregen, (lachend mannetje icoontje). Ik zou je graag weer in levenden lijve willen zien. Heb jij toevallig morgen even tijd voor me? Zullen we ergens afspreken of zo? Laat me even weten. Jasper xx.’   

Inez nam een hijs van haar sigaret en kon een brede glimlach niet onderdrukken.

‘Jeetje, dat had ik niet verwacht zeg, hij vind me nog leuk ook zo te zien! Nou nou, sjonge jonge zeg.’ en ze nam nog een slokje van haar wijn.

Zou ze reageren? En wat zou ze zeggen? ‘Rustig aan meid, niet te happig reageren. Dit zou wel eens op iets heel leuks kunnen uitdraaien.’ Mits ze het goed aanpakte dan.

Maar wat zou ze kunnen zeggen en nog belangrijker, hoe zou ze dat moeten inkleden? Het lag er duimendik bovenop dat het hem niet om die verrekte bonuskaart van doen was.  Dat was overduidelijk. Maar hoe zou ze hem nou duidelijk moeten maken dat ze zelf ook wel in was voor een ‘interessant’ gesprek over een bonuskaart zonder al te wanhopig op zoek over te komen?

Ze besloot dat ze hem nog even zou laten sudderen. Morgenvroeg was hij als eerste aan de beurt en resoluut sloot ze haar pc af, geen acht slaande op het andere bericht dat ook naar haar was gestuurd.

Okay, haar leven op dit moment zag er niet al te rooskleurig uit, maar diep van binnen dankte ze de extreem mooie man dat hij haar dag toch iets mooier had gekleurd dan verwacht toen ze vanochtend opstond.  

Snel nog even plassen en haar tandenpoetsen en Inez was ook klaar om Klaas Vaak een handje te geven.