Hoofdstuk 2 Slecht nieuws

Deeltje 1

Inez kwam fris gewassen en in haar badjas de slaapkamer in, toen net de wekker afging. Op sluipvoeten liep ze naar de wekkerradio en zette het nieuws af. Het was zes uur. Met een als tulband om haar hoofd gevouwen handdoek, liep ze naar haar kledingkast om daar een spijkerbroek en een turkooizen T-shirt met lange mouwen uit te halen. Uit haar ondergoedlade haalde ze een verse onderbroek en bijbehorende BH. Ook in turkooizen tinten. Inez hield van goed op elkaar afgestemde kleuren. Ze probeerde zoveel mogelijk de kleuren van haar ondergoed af te stemmen op wat ze er overheen droeg. Dat lukte niet altijd, maar gelukkig meestal wel. Haar kast puilde dan ook uit met kleren in allerlei soorten, maten en kleuren zowel formeel als informeel. Ze trok de gekozen kleding aan en constateerde tevreden dat het nog steeds als gegoten zat.

Eén hele wand in haar slaapkamer werd in beslag genomen door een kledingkast van de IKEA, compleet met spiegeldeuren over de hele breedte en lengte. Officieel omdat het haar slaapkamer groter maakte, onofficieel omdat ze stiekem genoot van het uitzicht als ze een bedpartner had weten te strikken. Ze keek eens om zich heen. De kamer zag er normaal gesproken altijd fris en fruitig uit, in zachte pastel tinten die deden denken aan zand, zee en rust. De boventoon was een soort van zandkleur, met hier en daar aquakleurige accenten, terug te vinden in sierkussens en slaapkamer prularia, behorend bij een vrouwelijke sfeer. De meubels waren van geschuurd hout dat met witte beits was behandeld zodat de nerf van het hout zichtbaar bleef. Inez hield van natuurlijke materialen. De IKEA kledingkast was dan ook werkelijk het enige meubelstuk in huis dat niet van echt hout was gemaakt. Daar had ze geen problemen mee, want die kast was toch verborgen achter spiegels.

Haar bed was enorm. Eigenlijk belachelijk groot voor een vrouw alleen, maar dit meubelstuk was het enige dat ze uit haar gestrande huwelijk had meegebracht in haar nieuwe leven. Ze was eraan gehecht. De matrassen vol herinneringen waren vervangen door kakelverse latex matrassen. Inez hield van comfort en had, in het begin van het huwelijk toen alles nog koek en ei was, erop gestaan dat ze een Auping bed kochten, met twee verschillende matrassen zodat ze allebei naar eigen wil konden liggen en slapen. Zowel Jeroen als Inez had bijna iedere keer moeten lachen om het feit dat er tussen die matrassen een grote gleuf aanwezig was, die ernstig roet in het eten gooide telkens als ze romantisch werden. Het was altijd weer spannend te bepalen op welk matras het werd gedaan. Dit probleem had Inez bij de start van haar nieuwe leven ondervangen door bovenop de latex matrassen een dekmatras te leggen, waardoor uiteindelijk weer een bed uit één geheel ontstond. Het was een goede keuze geweest want al haar bedpartners tot nu toe, hadden geen reden tot klagen gehad. Welnu, in dit liefdesbed lag een kleutertje van vier jaar oud te slapen. Ergens klopte het niet. Dit bed was gemaakt voor de liefde, voor seks en plezier. Daar hoorden geen kleine meisjes in te slapen. Het leek bijna pervers. Toch leek het bed ook gemaakt voor die kleine meid. Het was een veilige haven voor haar. Een houvast waar ze, ’s nachts als ze bang en alleen wakker werd, bij mama kon kruipen om bescherming te zoeken. Inez keek vertederd naar haar dochter terwijl ze de handdoek van haar hoofd haalde en haar haren stevig droogwreef. ‘Vier jaar oud en eigenlijk al zoveel meegemaakt.’ bedacht ze zich. ‘Ik wilde maar dat alles anders was voor ons allebei.’ Inez keek hoe laat het was en liep de kamer uit om de föhn te gaan pakken in de badkamer.

Eenmaal daar aangekomen, haalde ze de handdoek over de spiegel om de condens eraf te vegen. Ze schrok van haar spiegelbeeld. Ze had enorme, donkere kringen onder haar ogen en zag er ongelooflijk bleek uit. ‘Nou Ien’ sprak ze tegen zichzelf ‘gelukkig weet je hoe je in de steigers moet klimmen. Werk aan de winkel.’ Ze greep in het badkamerkastje naar de stylingmousse en bracht het aan op haar weerbarstige haar. Borstelen deed ze nog even niet want ze had ergens gelezen dat vochtig haar broos is en ernstig kan beschadigen hierdoor. Dus maar beter even aan de lucht laten drogen. Ze begon haar dagelijkse verzorgingsritueel. En eenmaal daarmee klaar, volgde de maquillage. ‘Maquillage, mijn reet!’ lachte ze haar spiegelbeeld toe. ‘Modellen doen aan maquillage, vrouwen zoals ik gaan de steigers in…invetten, plamuren en afschuren, zo noemen we dat.’ Ze grimaste naar zichzelf. Tijd voor de föhn. Binnen vijf minuten was haar halflange maar dikke haar droog. In die toestand liep ze naar de slaapkamer om te kijken of dochterlief al wakker was maar die lang nog languit en overdwars op het bed. Inez liep terug naar de keuken, zette zichzelf een lekkere bak koffie en stak een sigaret op. Onder de afzuigkap. ‘Daar moet je toch ook eens mee kappen muts, met dat roken hier in de keuken. De afspraak is dat je alleen in de computerkamer rookt, en dan nog alleen als Naomi niet thuis is.’ Ze schudde haar hoofd. Tja, ze kon zichzelf wel vermanend toespreken en zichzelf verwijten maken, ze wist ook zeker dat ze haar eigen strenge regels continu overtrad omdat ze nou eenmaal niet die discipline van zichzelf had en er ook geen sancties tegenover stonden. ‘Goed rolmodel ben je weer voor Noom.’ Ze schudde nogmaals haar hoofd en maakte de peuk uit onder de kraan. De koffie werd half leeggedronken.

Terug in de badkamer, zette ze de stijltang op standje heet en begon met het droogmaken van de douche. Eigenlijk had Naomi nog onder de douche gemoeten, maar daar was geen tijd meer voor. Naomi had altijd even de tijd nodig om wakker te worden, te ontbijten en aan te kleden. Inez wilde haar haar nog even stijl maken voordat ze Naomi naar school bracht. Zo gezegd zo gedaan. Inez was halverwege toen Naomi slaperig en met haar beer onder de arm in de badkamer verscheen. Via de spiegel kreeg Inez haar in de gaten. Ze legde de stijltang neer en draaide zich glimlachend om. ‘Goeiemorgen zonnestraaltje! Heb je lekker geslapen bij mama in bed vannacht?’ Inez knielde voor het slaperige kind neer en gaf haar een stevige omhelzing. ‘Ik heb draken gezien mama’ sprak Naomi. ‘Er was er eentje roze en paars en heel groot en….’ De spraakwaterval stopte abrupt. ‘Ik moet plassen mam.’ Naomi greep in haar kruisje….haar beentjes over elkaar heen slaand. ‘Oh, ga snel dan kind, mama doet het licht wel even voor je aan.’ Inez stond snel op en ging Naomi voor naar de WC. ‘Ik kan het zelf hoor mam, jij moet weg.’ Naomi trok haar pyjamabroek uit en ging op de WC zitten. ‘Okay Noom, geef maar een gilletje als je klaar bent. Goed je tuttel afvegen anders gaat ie jeuken. Mama zet de TV voor je aan en maakt dan even haar haar af. Ik ben zo klaar en dan ga ik een boterham voor je maken okay?’ Inez haastte zich naar de woonkamer om de TV aan te zetten, vervolgens naar de keuken om alvast een glas melk voor Naomi in te schenken. De melk zette ze op de salontafel. ‘Noom? Ik heb je melk alvast klaargezet op de lage tafel. Voorzichtig drinken, niet morsen. Mama is zo klaar.’ Vanuit de WC klonk een benauwd stemmetje. Kennelijk was Naomi niet alleen bezig met vloeistoffen afvoeren, maar drukte ze op dat moment net een flinke drol naar buiten. ‘Ja hoor, is goed mama’ kreunde ze. ‘Wel je handjes wassen Noom, als je klaar bent. Mama komt zo bij je.’ Inez racete naar de badkamer en maakte de klus af. Goedkeurend keek ze in de spiegel. Dat kon er weer mee door. Als kers op de taart, spoot ze een lekker geurtje op de plekjes achter haar oren, op haar polsen en tussen haar borsten. Inez was klaar om de wereld te veroveren. Nu Naomi nog.

Routinematig maakte ze ontbijt voor haar kleine meid. Een biologische speltboterham met zoete jam zonder conserveringsmiddelen en een soortgelijke boterham met hartig vegetarisch beleg, beiden zonder korstjes. Ze schilde een appel en sneed die in partjes. Het kinderontbijtje werd op de eettafel gezet. Intussen pelde ze een banaan, haalde wat diepvries blauwe bessen uit de vriezer, pakte de geitenyoghurt uit de koelkast, de lijnzaad en hennepolie. Alle ingrediënten vermengde ze in de blender, waardoor er een romige shake ontstond. En die nam ze mee de woonkamer in. ‘Noom, zet die TV uit en kom even je ontbijt eten.’ Wonder boven wonder gehoorzaamde het kind zonder tegensputteren. Het ontbijt was licht, luchtig en ze hadden samen veel plezier. De tijd vloog om, eigenlijk was er geen tijd voor een ontbijt samen maar Inez wilde dit gouden ochtendritueel niet missen. Het ontbijt van moeder en kind was het enige dagelijkse rustpunt samen. ‘Oh Naomi, kijk eens hoe laat het is?’ zei Inez toen ze op de klok keek. ‘We moeten ons gaan haasten meid, anders komen we te laat.’ Inez stond op om de vuile vaat naar de keuken te brengen. Snel waste ze Naomi met een washandje met prinsessenzeep, poetste ze haar melktandjes en hielp haar met aankleden. Om precies tien minuten over acht verlieten ze het pand. Inez zette de kleine Naomi achterop in het fietsstoeltje en snoerde haar vast. Met een soepel gebaar gleed haar been over het frame van de fiets, zodat ze alvast met één voet op de trapper, op haar zadel kon gaan zitten. En daar gingen ze. Ien en Noom op de fiets. Inez was er zeker van dat buitenstaanders zouden denken dat ze een ploetermoeder was die een moeilijk gezicht trok omdat ze met kind en al tegen de wind in fietste. Niets was minder waar.  ‘Fuck wat doet die tampon zeer! Dat belooft nog wat onderweg.’

Vanuit een auto aan de overkant van de straat werden moeder en dochter met interesse geobserveerd. Toen ze de bocht om waren, ontving de computer van Inez opnieuw een mailbericht.