Hoofdstuk 1 De Introductie

Deeltje 4

‘Heb je die gast nou alweer geneukt? Je zei vorige keer toch dat je dat niet meer zou doen?” Estelle keek haar tegelijkertijd vragend en verontwaardigd aan.

Inez nam zwijgend een slok van haar koffie en keek schuldbewust naar haar vriendin. ‘Ja, dat weet ik. Ik wil het ook niet meer. Ik heb hem een sms gestuurd dat ik er mee wil stoppen.’  Estelle’s wenkbrauwen schoten nu helemaal de lucht in. ‘Sms?’  vroeg ze  ‘heb je het uitgemaakt via de sms? Jeetje zeg! Gloeiende ganzen! Dat had ik nou ook weer niet van je verwacht hoor! Waar ben je nou helemaal mee bezig Inez?’

De verontwaardiging in Estelle’s gezicht vloeide over naar ongeloof. ‘Nou had je eindelijk een vrij weekend voor jezelf, ga je dat weer doen. Zo schiet het toch niet op met je? Dat snap je toch zelf ook wel?’ Inez kreeg het inmiddels Spaans benauwd van de preek van haar beste vriendin. Natuurlijk wist ze ook dat ze niet goed bezig was. Maar Estelle had makkelijk praten. Die hoefde niet in haar eentje voor alles te zorgen.

Het was zondagmiddag, een paar uurtjes nadat Inez het veelbelovende mailtje had ontvangen. Een klein uurtje nadat ze haar mailtje had gestuurd, had ze de hoop op een snel antwoord opgegeven en had ze de pc uitgezet. In plaats daarvan had ze Estelle gebeld en gevraagd of ze mee ging een bakkie doen in het centrum. Om 3 uur troffen ze elkaar in hun favoriete brasserie en al snel stond Paula, de serveerster van de tent, klaar met de kaart.

‘Doe voor mij maar een Latte Machiato zonder suiker en een broodje met geitenkaas.’ Estelle hoefde niet eens op de kaart te kijken. Eigenlijk nam ze altijd het zelfde. Ze keek naar Inez en wachtte rustig af tot deze een keuze had gemaakt. ‘Hey Paula! Wat zie je er goed uit vandaag.’ Paula glimlachte vriendelijk naar Inez. ‘Dank je wel hoor liefje, jij ziet er een beetje vermoeid uit. Heb je een druk weekend gehad?’ De vriendelijkheden tussen de twee vrouwen werden ruw verstoord door een opmerking van de derde: ‘En of ze het druk heeft gehad. Als je tenminste het neuken van een getrouwde kerel druk bezig kunt noemen.’ Paula keek Estelle vol ongeloof aan. Had ze het nou goed verstaan? Inez bleef strak op de kaart kijken en voelde haar rooie kop weer te voorschijn komen. Estelle was weer lekker bezig. Eigenlijk moest ze nu kwaad worden. Estelle zette haar toch maar even mooi voor lul en dat moest ze eigenlijk niet goed vinden. Toch kon ze niet kwaad worden op haar. Inez wist hoe Estelle in elkaar stak en dat ze het gewoon zei uit bezorgdheid over haar, Inez. Estelle had nou eenmaal het hart op de tong, wond er geen doekjes om als het om anderen dan uit het vriendenclubje ging, dus waarom zou ze dat dan wel moeten doen, nu het om haar ging? Ze keek Estelle aan. God wat hield ze van die vrouw! Hoe lang kende ze haar al? 20 jaar of zo? Ze waren ooit samen begonnen als uitzendkracht bij een administratiekantoor. De klik tussen de beide dames was er meteen. Ze waren allebei net 15 en klaar voor de wereld. Te beginnen als vakantiekracht in het archief van het administratiekantoor. Dagen brachten ze door in het archief, lachend en pratend over popmuzikanten, school en jongens. Dat was waar hun leven uit bestond en gezamenlijk leerden ze nu een nieuw facet van het werkelijke leven kennen; ze noemden het werk.

Estelle was een grote, blonde meid. Echt Hollands welvaren. Grote borsten, dikke platte reet en een hart van goud. Een vriendin uit duizenden waar ze al heel wat lief en leed mee had gedeeld. Estelle trouwde op haar 24^e met Peter en ontpopte zich als een huisvrouw in de betere stand, omdat haar echtgenoot goed de kost verdiende met aannemerswerk.

Na een 7 jaar durend kinderloos huwelijk, waren ze nu geruime tijd bezig met het verwekken van een kind op een anders dan natuurlijke wijze. Dat verliep niet zonder slag of stoot en soms was Estelle heel verdrietig, boos of juist gewoon positief. Kennelijk was het vandaag een moeilijke dag voor haar, anders had ze nooit zo’n opmerking gemaakt. ‘Doe mij maar een kopje citroenthee Paula, en een broodje ei graag.’ Paula nam de kaarten in, zei dat de bestelling was genoteerd en liep naar achteren om het voor ze in orde te maken.

‘Ik weet ook niet waarom ik met hem naar bed ben geweest. Ik had er helemaal niet op gerekend eigenlijk. Het was al laat aan het worden, ik stond in de keuken toen hij belde en hij zette me min of meer voor het blok. Hij was al onderweg zei hij en voor ik het wist stond hij voor de deur en lagen we twee tellen later te ronkebonken.’ ‘Heb je het nog een beetje naar je zin gehad dan?’ vroeg Estelle. ‘Zo lang doet hij er toch meestal niet over?’ Inez pakte een tandenstoker uit een doosje dat op de tafel stond. ‘Nee, hij heeft er niet lang over gedaan nee. Eerlijk gezegd stond hij met een half uurtje weer buiten. Ik heb er langer over gedaan om me om te kleden en de kamer een beetje gezellig te maken, dan hij nodig had om uit te kleden en klaar te komen.’ Terwijl ze dit zei, voelde ze opnieuw de triestheid van de situatie. Estelle voelde feilloos aan wat er door Inez heenging.

Paula bracht de Latte Machiato en de citroenthee. ‘Zo kijk eens dames’ en ze trok een ietwat moeilijk gezicht. ‘Hier is alvast jullie drinken.’ Paula zette de koffie en de thee neer vanaf een dienblad en legde alvast bestek op de tafel. Toen dat klusje geklaard was, klaarde haar gezicht weer op en liep ze met een professionele glimlach weer terug naar achteren.

Inez roerde schijnbaar vol in gedachten de suiker door haar thee. Estelle likte het schuim van haar lepeltje, waarbij ze een beetje smakte. ‘Maar kom op hee, je hebt er toch zelf ook wel lol van? Waarom doe je het anders?’ Inez haalde haar schouders op. ‘Ik heb werkelijk geen idee Es, het is nou eenmaal zo gelopen en ach, ik vind het soms gewoon fijn om dichtbij iemand te zijn, ook al is hij niet van mij.’ Estelle nam net een slok van haar gloeiendhete koffie. De slok koffie was of iets te groot, of iets te heet maar door een plotselinge hoestaanval zette ze snel haar kopje neer. Gauw pakte ze een servet en hield dat voor haar mond. Al hoestend en proestend vroeg ze aan Inez hoe het nou voelde om seks te hebben met iemand, waarvan je op voorhand al weet dat het niets kan worden op de langere termijn. Ten eerste was hij officieel met een andere vrouw en ten tweede was hij alleen bezig met zichzelf. Wat kon Inez daar nou van verwachten? Had ze dan geen enkele waardering voor zichzelf? Ze was nu 36 verdorie! Dit kon ze toch niet volhouden? Er was toch meer dan alleen dit in het leven?

Inez hoorde wat Estelle zei maar wachtte rustig af tot de hoestbui volledig voorbij zou zijn. Estelle kennende zou het nog wel even duren en als ze zo’n hoestbui had kon ze toch geen zinnig gesprek voeren voor een paar minuten.

Zuchtend keek ze in haar tas en haalde ze er een hoestbonbon uit. ‘Hier, neem een Vicks.’ Estelle nam de hoestbonbon aan maar legde het naast zich neer. ‘Die is voor straks, zo meteen komt mijn broodje geitenkaas en dat smaakt niet samen. Maar vertel nou eens…wat schiet je er nou mee op om het met een getrouwde kerel te doen? Er zijn zoveel leuke kerels Inez, waarom moet je nou net die ene eruit pikken?’

Inez keek Estelle aan. ‘Ik heb dat echt niet zo bewust uitgezocht hoor, als je dat bedoelt. Jochem was gewoon voorhanden toen ik hem voor het eerst ontmoette bij Carla op dat feestje. Het leek me  wel spannend. Ik zag en ik kwam om het maar even zo te zeggen. In het begin was hij heel anders. Eigenlijk dacht ik dat hij een neukert voor één keertje zou zijn. Had ik dit van  te voren geweten, was ik er nooit aan begonnen.‘

In het bewustzijn van Inez trad een soort van waarschuwingsmechanisme in werking. Ze was nu werkelijk bezig met het opvullen van gaten in haar tijdlijn en voor het eerst sinds ze over de tijdlijn had nagedacht, werd ze zich hiervan bewust. De broodjes werden gebracht en Estelle maakte nog even van de gelegenheid gebruik om naar het toilet te gaan.

Inez’ gedachten dwaalden af. Het feestje bij Carla ja. Dat was ongeveer een maand of 8 geleden. Ze had er helemaal geen zin in gehad maar was toch gegaan omdat Jolande zo had gezeurd hierom. Er zou een hele spannende kerel komen volgens Jolande en daarom moest en zou ze erbij zijn. Of Inez alsjeblieft mee wilde gaan, want Jolande wilde voor geen goud alleen naar dat feest. Goed, voor je beste vriendinnen doe je alles en Inez had ingestemd. Opgemaakt, netjes in de kleren en op hoge hakken toogden ze die bewuste avond naar het huis van Carla. Buiten hoorden ze het feestgedruis al en het leek een gezellige boel daar binnen. Carla deed hen uitbundig begroetend de deur open nadat ze hadden aangebeld en binnen een paar minuten waren ze opgenomen in de groep feestvierders. Jolande had haar oogje laten vallen op een fantastische Italiaan en zodra ze de kans kreeg om met Giovanni te gaan staan beppen, was ze weg, Inez achterlatend en er totaal niet bij stilstaand dat Inez voor haar was meegekomen. ‘Ook goed’ dacht Inez en ze liep nog maar eens langs het buffet.

Terwijl ze net voorover bukte om bij de garnalensalade te kunnen, voelde ze iets langs haar billen glijden. Gealarmeerd keek ze om en keek in een stel diepbruine ogen. ‘Sorry schat, ik moest even zo gaan staan’ en hij keek om een wees op een kluitje mensen vlak achter hem die breed gebarend een ingewikkelde vogeltjesdans aan het uitvoeren waren. ‘Het was niet mijn bedoeling om je..euh….zo aan te raken. Wil je wat van me drinken?’ Inez had hem verbaasd aangekeken. Of ze iets van hem wilde drinken? Van hem? Ze proestte het hardop uit. ‘Hoe iets van jou drinken? Moet je er soms voor betalen?’ had ze hem gevraagd. Hij lachte breed en het ijs was gebroken.

Die avond had ze helemaal niet meer aan Jolande gedacht en of het wel veilig was met die Giovanni. Jochem, zo bleek hij te heten, week niet meer van haar zijde en samen vermaakten ze zich opperbest op de dansvloer, bij het buffet en aan de geïmproviseerde bar. Die vermakelijkheden verplaatsten zich later op de avond naar haar gang, haar bank en haar bed. Hij neukte zich zo haar leven in en ondanks dat ze zich had voorgenomen dat het éénmalig zou zijn, bleef hij regelmatig langskomen.

Hij was dan wel getrouwd maar zijn huwelijk was allang niet goed meer. Zijn vrouw en hij sliepen apart en hij had gewoon een luisterend oor nodig. Iemand waar hij op kon rekenen en vooral iemand die in extase zou raken van het feit dat ze als onderlegger kon dienen wanneer hij geil werd. En geil werd hij overal van, vooral van zijn eigen spiegelbeeld. Maar dat had Inez op dat moment nog niet helemaal door.

Verblind door zijn aandacht voor haar, liet ze alles toe wat hij bij haar wilde doen. Nou ja, bijna alles dan want anale seks was er niet bij. Dat was taboe, dat was een exit en daar werd niet over onderhandeld. In het begin geloofde Inez nog werkelijk dat het huwelijk niet goed was en dat hij op den duur helemaal van haar zou zijn. Ze had er op bepaalde momenten alles voor gegeven om van hem te zijn. Op het moment dat duidelijk werd dat Jochem toch echt iedere nacht nog bij zijn echtgenote in bed kroop, werd het Inez te veel en maakte ze een scene. Om een lang verhaal kort te maken: dikke dramatische ruzie, extreem lekkere goedmaak seks en een Cartier horloge verder, gebruikten ze elkaar nog steeds voor de horizontale mambo, al werd het aanvankelijke liefdesgevoel dat Inez voor hem voelde, met iedere stoot in haar lichaam minder. Afgelopen vrijdag was het dieptepunt geweest toen ze met een briefje van 100 euro werd afgekocht. Ja, de surrogaat liefdeskoek was nu toch echt op. Ze nam een slokje thee en deze smaakte bitter.

‘Gloeiende ganzen zeg! Die WC wordt er ook niet beter op hier.’ Estelle plofte neer en viel haar broodje geitenkaas aan. Inez keek haar vriendin aan en glimlachte. Wat was dat toch een heerlijk wijf, die Estelle. Opeens voelde ze dat ze hongerig was en gulzig beet ze in haar broodje ei.